درباره من
مونپارناس هستم . در مورد هر چه برام جالب باشه می نویسم. سعی می کنم به عمد طنز بنویسم، چون دوست دارم حال کسی که اینجا رو می خونه موقع رفتن بهتر از وقتی باشه که اومده
ادامه...
وبلاگهایی که می خونم
- soly روزانه نویسی
- Yassi هم استانی و در حال حاضر مقیم خارج کشور
- پونیو عمومی
- بندباز هنرمند نقاش ، علاقه مندبه هنر و ادبیات و سینما و گل و گیاه و جناب آقای "جان " :)
- میله بدون پرچم کتابخوانی و معرفی و نقد کتاب - عامل ترک عادت " مفت خوانی " من !!!
- کتابـــنامه مهرداد کتابخوانی و معرفی کتابهای جدید
- مداد سیاه کتابخوانی و معرفی کتابهای جدید
- خورشید جاودان تنها ایستاده در طوفان های زندگی ، مقاوم ، سر سخت و پر امید
- دکتر الهام مقدم راد هر کس علوم سیاسی و فلسفه و جامعه شناسی نداند بدین سرای داخل نشود که لاجرم سرسام گیرد (:
- مامان یک فرشته عمومی
- رافائل متاسفانه به اینستاگرام مهاجرت فرموده اند -هم استانی ولی مقیم استانی دیگر - متخصص درمدیریت و فرایند تولید در صنایع آرایشی و بهداشتی پتروشیمی و هر چه که بنوعی شیمی باشه البته توی تخصصش در بیو شیمی مشکوکم !!! - در حال مبارزه با بیماری MS
- سفر های احمد مارکو خانی به کشور های مختلف دنیا وصف العیش نصف العیش . بشتابید که غفلت موجب پشیمانی است !!!
- قره بالا قره بالا و همسر ، رزیدنت دو گرایش مختلف پزشکی هستن .ایشون و استادش متخصصن در بهبود عملکرد حرکتی فرد و درمان دردهای مزمن با روشهای تجویز داروهای ضددرد، فیزیوتراپی، کاردرمانی ،طب سوزنی و با وسایلی مثل پیچ گوشتی و انبردست و دریل و چکش و ...پتک !!!
بایگانی
تقویم
اردیبهشت 1403| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | 31 |
جستجو
آمار : 90000 بازدید
Powered by Blogsky
19
کسی که به هر علت برکشتی عافیت سواره چطور می تونه حال اونی رو که در
دریای سرد و یخ زده و بیرحم زندگی داره صرفا برای بقا دست و پا میزنه درک کنه؟
اصلا عدالتی در این دنیا هست؟
اصلا چیزی به اسم عدالت وجود داره؟
پ.ن.
دست و پا زدن مایوسانه بعضی ها رو توی این زندگی بیرحم می بینم
تصادف ، قضا وقدر ، شانس یا هر چیز دیگری که علتش بوده
به اونها خانواده مهربان ، سلامت جسم و روح ، شغل، مسکن مناسب
و خیلی چیزهای دیگه رو نداده و اونها رو بی پناه در جنگل زندگی رها کرده
بدون هیچ امیدی
بی هیچ رویایی
فقط به این علت زنده اند
که هنوز زمان مردنشون نرسیده
و بر عرشه کشتی عافیت
رفاه هست
محبت هست
شادی هست
آرامش هست
احساس رضایت هست
و امید به آینده بهتر
ولی
جایی برای "دیگران" نیست
کاشکی ، کاشکی ، داوری ، داوری ، داوری ، در کار ، در کار ، در کار بود ...
نه، منظورم اصلا این نیست که چیزی فراتر از وظیفه مون انجام بدیم. خودم مخالفم با اینکه بنگاه های خیریه جای نظام های خدماتی دولتی رو بگیره. منظورم بیشتر از نظر روحی و همدلی و دستگیری در حد توانمون بود. اگر نه که خودمونم به زور سرپاییم
توی این دنیا بین طرز فکر های مختلف گیر افتادیم
کدومش درسته یا شاید هم درست تره؟
رنج و درد "انتخاب " اونقدر زیاد هست که عده ای قدیما میرفتن تارک دنیا /زاهد / مرتاض /... می شدن تا دایما توی زندگی مجبور به انتخاب نشن
کمک در حد توانمون و همدردی و همدلی واقعا اونقدر موثر نیست که مشکلی رو حل کنه فقط مسکنه
ضرب المثل داریم که می گه :
" غذای همسایه فقط لب رو تر میکنه شکم رو سیر نمی کنه "
اونهایی که باید و باید و باید کمک کنند اونهایی هستند که اداره ثروت و درآمد کشور با اونهاست ولی میدونی که جنبه نمایشی کمک به نیازمندان امروزه نخ نما شده و دیگه توجه مردم رو به کننده این کار جلب نمیکنه یعنی مردم اونو وظیفه میدونن پس بی خیالش شدند و این پول جایی خرج می کنند که برگشت بیشتر و بهتری براشون داشته باشه
خدا خودش به همه ما رحم کند. این روزها فقط باید دستگیر هم باشیم. هر کسی هر اندازه که می تواند باید از آنهایی که در مشکلات هستند دستگیری کند. اینطوری عدالت برقرار می شود. اگر نه طوفان زندگی همه مان را غرق می کند. حتی اگر در کشتی امن عافیت نشسته باشیم.
گفته اند جز کافران هیچکس نباید از رحمت خدا نا امید باشه
اما
واگذار کردن کار مردم به مردم مشکل رو حل می کنه؟
آیا توان من و تو و امثال ما در حدی هست که مشکلات اساسی کسی رو براش حل کنیم؟
عدالتی نیست...
مثه امروز که از من پرسیدن چرا اون پسر مفت خور اخراجت کرد! گفتم اون کسی نیست که دلیل و مدرک بیاره برای من.چون من خودم کار یادش دادم...
چه میشه کرد سولی؟
زندگی همینه
هر کاریش بکنی همینه
می آی خوبی کنی همون میشه یه شر برای خودت
برای همین خیلی ها معتقدند چیزی رو که با زحمت و تجربه بدست آوردند نباید به آسونی در اختیار کس دیگری بذارند
چون
عاقبتش می شه مثل همون که برای تو پیش اومد.
کار رو که یاد بگیرند دیگه به آدم نیاز ندارند