12

قسمتهای تشکیل دهنده دوچرخه

سلام

مدتی بود می خواستم در مورد قسمتهای مختلف دوچرخه بنویسم ولی نمی شد که نمی شد .

دونستنش خوبه چه دوچرخه داشته باشیم چه نداشته باشیم .اول با یه عکس کلی از

 دوچرخه شروع می کنم بعد توضیح قسمتهاش.

این یه دوچرخه از نوع کوهستانه که این روزها خیلی متداوله.قبلا هم گفتم دوچرخه ها از دوقسمت کاملا جدا ساخته میشن

 اولین قسمت  تنه دوچرخه هست که توسط کارخونه سازنده طراحی و ساخته میشه و خیلی تخصصیه و قسمت دوم قطعاتی هستند که به تنه وصل میشن و توسط تولید کننده های لوازم دوچرخه ساخته میشن.

 یعنی کارخونه سازنده دوچرخه  فقط بدنه رو خودش طراحی میکنه و می سازه و بعد بقیه قسمتها رو از کارخونه های تولید کننده دیگه میخره .

بدنه دوچرخه :

البته این بدنه مال دوچرخه بالا نیست ولی کمک میکنه که متوجه بشیم بدنه دوچرخه دقیقا کدوم قسمته.

همین قطعه به ظاهر ساده کلی داستان پشت سرش هست چه از لحاظ  فلزی که باهاش ساخته میشه و چه شکلش و چه مقاومتش در مقابل فشارهایی که تحمل باید بکنه .خلاصه هر تکه از اون و هر زاویه اش حساب و کتاب داره که به ما مربوط نمیشه اما برای دوچرخه سوار های حرفه ای دونستنش لازمه.

چیزی که ما باید بدونیم اینه که جنس بدنه میتونه از آهن –آلومینیوم – فلزات خاصی مثل تیتانیوم و موادی مثل فیبر کربن باشه . هر کدوم از این مواد محاسن و معایبی دارند

مثلا بدنه ساخته شده از فیبر کربن محکمترین بدنه هست  و بهترین عملکرد رو برای دوچرخه های پیست و جاده داره اما اگر زمین بخوره احتمال ترک خوردنش هست و اگر ترک بخوره دیگه بدرد نمیخوره

ما بیشتر با بدنه های آهنی و آلومینیومی سر و کار داریم . بطور کلی بدنه های آلومینیومی طراحی جدیدتری دارند  و سبکتر و گرونتر از بدنه های آهنی هستند . سواری با  دوچرخه آلومینیمی به علت سبکی  بدنه  خستگی کمتری به همراه  داره

 .پس اگر قصد خرید دوچرخه رو دارید آهن ربا رو فراموش نکنید . یادتون باشه آهن ربا به آلومینیون نمی چسبه . اینطوری فروشنده نمیتونه یه دوچرخه آهنی رو به قیمت یک دوچرخه آلومینیومی بهتون بفروشه.   

خوب برسیم به بقیه اجزا دوچرخه . شکل پایین همون دوچرخه بالاست که من اسم قسمتهای مهمش رو  کنارشون نوشتم

زین – میله زین- بست زین :

با زین و میله زین آشنا هستیم امروزه برای سهولت تنظیم ارتفاع زین  به جای پیچ و مهره از یه مدل بست اهرمی استفاده می شه که روی شکل مشخصه . در این بست با یه حرکت اهرمش  زین آزاد میشه و میتونین ارتفاع رو به دلخواه بالا و پایین ببرید و بعد با یه حرکت هم زین سر جاش قفل میشه .این خوبیش بود  بدیش اینه که وقتی دوچرخه تون رو کنار خیابون پارک کردید هر عابری میتونه سه سوته زین دوچرخه شما رو برداره .اگر برای شما سوال پیش اومده که به چه دردش میخوره باید بگم در زمان نوشتن این مطلب حداقل قیمت زین 150 هزار تومنه قیمتش در بعضی دوچرخه ها  تا ملیون هم میره بالا. این تازه قیمت خود زینه . در بعضی انواع ، میله زین ، آلومینیومی و آنودایز شده هست  (با روش خاصی مشکی رنگ  شده  یادتون باشه آلومینیوم رو نمیشه رنگ  زد و مثل فلزات دیگه رنگ بهش نمی چسبه  ) و قیمتش اونطور که شنیدم حدودای 250 تومنه.

چرخ :

یکی از پرامترهای مهم چرخ قطر اونه که با اینچ بیان میشه .حتما تا حالا شنیدین دوچرخه فلانی 26 هست یا 24 . غیره . این اعداد در واقع قطر چرخ بر حسب اینچ هستند . این اندازه ها رو  نمیدونم از چند عددی شروع میشن ولی بیشترین استفاده ها رو  شماره های 24-26-27.5-29 دارند یعنی هر دوچرخه ای که در خیابون میبینین به احتمال زیاد قطر چرخش یکی از اعداد بالاست . از بین اینها هم هم شماره 26 فراون ترین دوچرخه هست  یعنی از هر ده تا دوچرخه که ببینید مطمئنا 7 تای اون 26 هستند .

لاستیک خودش از سه قسمت تشکیل شده رینگ لاستیک و تیوپ

رینگ:

 بهش عموما طوقه میگن . قدیما از جنس  آهن با یه رویه براق بود که به مرور زنگ میزد و سیاه میشد . دوچرخه های جدید  از طوقه های آلومینیومی استفاده می کنن که سبک تر و محکمترند و برعکس طوقه های قدیمی با ار تفاع های متفاوت برای خرید وجود دارن مثل 3 سانت یا 5 سانت .هر چه سانتش بیشتر باشه هم گرون تره و هم تحمل وزن و ضربه شدیدتری رو داره.

اونهایی که دوچرخه سوارن میدونن یکی از مشکلات دوچرخه سواری عبور از چاله چوله هاست و اگر عمق چاله یا سرعت دوچرخه سواریا وزنش  در زمان عبوراز چاله  زیاد باشه ممکنه براثر شدت ضربه وارده به طوقه تاب برداره . از حالت دایره ای خارج بشه.

 رینگهای آلمومینیومی با ارتفاع زیاد مقاوت بیشتری در برابر تاب برداشتن دارند. تازگیا در مسابقات دوچرخه سواری دور فرانسه دوچرخه ها طوقه های بزرگتر از 5 داشتند فکر میکنم 7 سانت یا بیشتر بود نمیدونم توی کشور ما هست یا نه ولی دوچرخه خودم به خاطر وزن زیادم طوقه اش  آلومینیومی 5 سانته نه سه سانت که رایج تره.

لاستیک :

همون قسمتی از چرخه  که با جاده در تماسه  . بسته به جاده ای که توش دوچرخه  قراره حرکت کنه آج هاش درشت یا ریز میتونه باشه معمولا آجهای ریزتردر زمان حرکت دوچرخه کم صدا ترند و سواری نرم تری دارند و برای جاده های آسفالت استفاده میشن و آجهای درشت برای جاده های خاکی

تیوپ :

داخل لاستیک قرار گرفته و با هوای فشرده (‘گاهی تا 40 psi ) پر میشه و باعث میشه که دوچرخه بتونه نرم و روان حرکت کنه . مقدار باد تیوپ مهمه و اگر خیلی کم باشه ممکنه توی دست اندازها بترکه و اگر خیلی زیاد باشه وقت عبور از چاله چوله ها  تکون و ضربه دوچرخه به  دوچرخه سوار زیاد میشه . مدلهایی از لاستیک هم هست که مثل ماشین تیوپ ندارند . این مدلها مال از ما بهترانه و ما باهاش برخورد نمیکنیم .پس ازش می گذرم.

 ادامه دارد...