درباره من
مونپارناس هستم . در مورد هر چه برام جالب باشه می نویسم. سعی می کنم به عمد طنز بنویسم، چون دوست دارم حال کسی که اینجا رو می خونه موقع رفتن بهتر از وقتی باشه که اومده
ادامه...
36
آموزش دوچرخه سواری برای میانسالان، قسمت دوم : (ادامه پست شماره 30 )
خوب ، اگه مکان و زمان مناسب رو مطابق توضیحات پست 30 پیدا کرده باشید و یه دوچرخه مناسب هم فراهم باشه آماده شروع کار هستیم .
یادتون باشه زین دوچرخه رو باید اونقدر پایین آورده باشید که وقتی روی زین نشستید کف هر دو پا به راحتی روی زمین باشه و زانو ها هم کمی خم شده باشند یعنی شبیه وقتی که روی یک صندلی نشسته اید و توجه کنید که اگر دوچرخه شما از اون مدلهایی هست که در عقب و جلو چند تا دنده دارن طوری اونو رو تنظیم کنید که در جلو زنجیر روی چرخ دنده وسط و در عقب هم روی دو تا مونده به کوچکترین دنده قرار بگیره .
مرحله اول :
به کمک کسی نیاز ندارید .در حالی که روی دوچرخه نشستید با کمک پاهانون سعی کنید دوچرخه رو جلو ببرید .شبیه کاری که بچه ها با رو روئک انجام میدند همینکه شش هفت قدم برداشتید و دوچرخه سرعت گرفت حالا هر دو تا پاهاتون رو اززمین بلند کنید و اجازه بدید که دوچرخه به حرکتش ادامه بده تا وقتی که به یک طرف کج بشید و ناچار بشید دوباره پاها رو روی زمین بذارید.
این تمرین کمک میکنه که حس تعادل در دوچرخه سواری رو در زمانی که پاهاتون بالاست تجربه کنید . یادتون باشه تعادل در دوچرخه سواری از سرعت میاد پس تا سرعت دوچرخه رو با حالت رو روئکی زیاد نکردید پاتون رو بالا نگیرید . این تمرین رو به تنهایی و اونقدر انجام بدید که بتونید وقتی که دوچرخه سرعت گرفت و پاهاتون رو بالا بردید چند متری قبل از کج شدن دوچرخه راه برید . اینکه در ابتدا با برداشتن پا سریع دوچرخه کج میشه و میافتید چیز عادی هست و نباید ناامید بشید
مرحله دوم :
وقتی چندین روز تمرین اول رو انجام بدید و حس تعادل در دوچرخه در حال حرکت رو حس کنید به یکی نیاز دارید که پشت زین رو بگیره و شما در حالی که اون تعادل تون رو حفظ میکنه رکاب بزنین . شخص همراه در حالی که دنبال شما می دوه آروم آروم سعی می کنه کمتر و کمتر شما رو نگه داره و آروم آروم شما رو ول کنه . شما با کمک سرعتی که با پا زدن بدست آوردین و حس تعادلی که به دلیل عادت کردن به دوچرخه در شما ایجاد شده میتونید اوایل به اندازه یک دور یا دو دور رکاب زدن قبل از از دست دادن تعادلتون جلو برید . این فاصله با تمرین هی بیشتر و بیشتر میشه تا جایی که به راحتی میتونید هفت هشت دور پا بزنید ونیافتید.
مرحله سوم :
از اینجا به بعدش رو دوباره میتونید تنها تمرین کنید
رکاب سمت راست رو در حالتی قرار بدید که تقریبا در زاویه 45 درجه قرار بگیره یعنی اگر رکاب رو به عقربه ساعت شمار ساعت تشبیه کنیم و بالاترین نقطه رکاب ساعت 12 و پایین ترین نقطه ساعت 6 باشه رکاب رو قبل شروع حرکت در ساعت 2 یا 3 بذارید . اگر در هر موقعیت دیگری بود با کمک روی پنجه پا ، رکاب رو خلاف جهت پا زدن حرکت بدید تا به موقعیت مناسب برسه .
حالا پای چپ روی زمین و پای راست رو روی پدال راست بذارید با فشارزیاد روی پای راست دوچرخه به حرکت در میآد نکته اینه که پای چپ شما باید بتونه بعد فشار پای راست و رسیدن پدال راست به پایین ترین قسمت پدال چپ رو بدون اینکه سرتون رو پایین بیارید و نگاهش کنید در بالاترین قسمت سمت چپ دوچرخه پیداش کنه و روش قرار بگیره
اوایل این کار سخته و شما موفق نمیشید رکاب چپ رو پیداکنید پس ناچارا بایستید و دوباره با قرار دادن پدال راست در موقعیت گفته شده کار رو تکرار کنید .
با قرار گرفتن پای چپ روی پدال و فشردنش کاری رو که پای راست شروع کرده پای چپ ادامه میده و این باعث میشه که دوچرخه سرعتش بالا بره و شما بتونید که تعادل خودتون روحفظ کنید . تمرینات مرحله اول و دوم باعث میشه که حفظ تعادل برای شما در حال رکاب زدن آسون بشه
تبریک
شما الان یه دوچرخه سوارید !!!
فقط
غرور شما رو نگیره هنوز به زمان نیاز هست تا ثبات در تعادل ، روش دور زدن به چپ یا راست و استفاده از ترمز ها رو یاد بگیرید . ولی خوشحال باشید که مهمترین قسمت که همون حفظ تعادل هست رو یاد گرفتید.
دوچرخه سواری بهتون خوش بگذره
کلاه ایمنی رو فراموش نکنید
این هم برای حسن ختام
روستای ونه بین Vane Bin
منطقه حیران
شهرستان آستارا
پ.ن :
برای بهتر دیدن ، روی عکس کلیک راست و سپس view image کنید
عجب...
این روزها دزدی زیاد شده به خاطر شرایط اقتصادی بد جامعه... حالا تا جای این چاله پر بشه باید منتظر موند... به امید روزهای بهتر!
مشکل اینجاست که اصلا نمیتونیم بفهمیم از کجا اومده
در تصادفی باز بوده یا کلید داشته
این برای ما باعث ایجادحد اکثر احساس نا امنی شده
بله چی میشه گفت
جز
به امید روزهای بهتر
اصلا برای همین زنده ایم
می دونید این خیلی طبیعیه که ما انسان ها به توجه و تشویق دیگران واکنش مثبت نشون می دیم. خب یکی از شرط های لازم برای زندگی گروهی بشر همینه. منتها اگر توی زندگی بیش از حد باشه، مشکل ساز می شه و در درجه ی اول خودمون رو خسته می کنه. البته از یک سنی به بعد هم خیلی کمتر می شه. شاید اقتضای جوانی باشه!
اما درباره ی دوچرخه سواری، راستش همین چند وقت پیش دوچرخه ی من دزدیده شد اون هم از روی پشت بام! چون خیلی وقت بود ازش استفاده نکرده بودم و جا براش توی منزل پیدا نمی شد و خلاصه که بر باد رفت... من هیچ وقت اونقدر مسافت طولانی رو رکاب نزدم. اما اصولا زن ها هر کاری رو آروم و آهسته و پیوسته - نه همیشه- انجام میدن در حالیکه آقایون این صبوری رو کمتر دارند. اما اینها در کنار هم همیشه مکمل هم هستند و به قول شما انشالاه که همیشه مکمل های خوبی برای همسفرمون باشیم!!
عجب !!!
دوچرخه منو هم دو هفته پیش از پارکینگ دزدیدند
این بار اگر خواستی بگیری از این مدلهایی بگیر که فنر وسط هم دارند
برای خیابونهای ما محشرند قیمتشون هم بسیار مناسبه
دست دوی این مدل ها هم عالین با قیمت به مراتب کمتر
خودم دست دوی همین مدل رو تابستون خریدم
سلام
امروز یک کلیپ دیدم از دو تا خانوم مشهدی که یکی پرستار بود و دیگری مترجم. با سن 65 سال!! داشتند دور ایران رو رکاب می زدند و رسیده بودند خوزستان و اهواز!!
یه آقایی با افتخار و تعجب داشت باهاشون مصاحبه میکرد و فیلم میگرفت و چند بار تکرار میکرد که دخترهای جوان ببینند و یاد بگیرند...
راستش توی دلم خیلی بهشون آفرین گفتم. این َسادگی و سرحالی شون بعد از بازنشستگی و عشق شون برای دیدن ایران خیلی ارزشمند بود... کیف کردم. اینها هدفشون لذت بردن از دوچرخه سواری بود نه نمایش دادن خودشون!! منتها ماها خیلی کارهامون نمایشی هست و از این نمایش دادن لذت می بریم نه از خود اون کار!!
سلام
واقعا آفرین به اونها
اگر با زمان طولانی مثلا دو ساعته دوچرخه سواری کرده باشی میدونی که چقدر آخراش سخت میشه . این طور کارها ی طولانی و خسته کننده رو خانومها بهتر انجامش میدند . بجای سرعت بی فایده و خستگی آور آهسته و پیوسته کار رو پیش میبرند
بعد از شروع مجدد دوچرخه سوای اولین بار که جرات کردم یک مسیر رفت و برگشت روی هم 20کیلو متری رو برم وقتی بود که همسرم باهام بود به خاطر وجود اون وسبک آروم و بدون شتابش اصلا نفهمیدم این مسیر رو چطور رفتیم و برگشتیم . برای دوچخه سوارهایی که سابقه دارند شاید این فاصله چیزی نباشه و لی برای من مبتدی خیلی طولانی بود
نتیجه؟
خدا هیچ مردی رو بدون زن بحال خودش رها نکنه !!!
تشویق و حمایت زن همراه آدم حتی با ساده ترین حالتش یعنی همراهی روی مردها اثر شگرفی داره
پ.ن :
"ماها خیلی کارهامون نمایشی هست و از این نمایش دادن لذت می بریم نه از خود اون کار!! "
آخ که چه درد بی درمونی هم هست که ممکنه سالها باعث عدم آرامش خودمون بشه
یادم میآد سالهای تحصیل در مراحل زیر دیپلم چقدر به خاطر توجه دیگران و تحسین اونها درس میخوندم و چیزی که برام مهم نبود خود درس بود هنوز هم که هنوزه قسمتی از انگیزه من در هر کاری تحسین و تشویق دیگرانه
مثلا همین جمله " درود فلانی تشکر از اینکه تجربه ت رو با ما به اشتراک گذاشتی ... " در نظر بالات باعث شده خوابم بپره و الان ساعت یک صبح در جواب نظراتت هی دارم مینویسم
در حال که ؟
فردا صبح باید برم سر کار !!!
سلام چطوری
سلام
خوبم
ممنون
سلام
من چون دوچرخه سواری بلدم، از قسمت آموزشی به شکل تیتروار گذشتم
اما در قسمت کامنتها، متوقف شدم. راستش تجربه ی دیداری خودم هم از نوع پوشش بخشی از خانم های دوچرخه سوار، متاسفانه همونطوری بوده که شما گفتید.
توی مترو دیدم که بعضا لباس دوچرخه سواران پیست کورسی می پوشند! ولی دوچرخه شان کوهستان است!!
خب این عزیزان اگر اینقدر حرفه ای هستند یعنی متوجه این تفاوتها نیستند؟! ما واقعا توی هر چیزی به آموزش نیاز داریم و با این نوع رفتارها واقعا در حق باقی خانمهایی که پوشش ساده ای دارند و واقعا از دوچرخه برای سلامتی شون استفاده می کنند ظلم می کنیم. حتی بیشتر از اون آقایانی که خیلی نگران لرزیدن ستون‌های عرشند!
سلام
چه خوب که بلدی
امیدوارم از این مهارتت استفاده هم بکنی
بله همون طور که گفتی متاسفانه رفتار بعضی ها کار رو برای بقیه مشکل میکنه
نمیدونی چقدر خوشحال میشم وقتی میبینم زنانی با سن بالای 50 دارند با هر سختی که هست دوچرخه سوار میشند . خیلی از این خانومها کسانی هستند که که زندگی شون رو برای خونواده گذاشتند و چیزی ازش نفهمیدند و الان توی این فضای خوبی که توی این چند سال اخیر برای ورزش خانومها ایجاد شده به میدون کشیده شدند و دارند مثل بقیه مردم دنیا از این تفریح سالم و مفرح استفاده می کنند . چقدر بده که یه عده به خاطر خودنمایی و جلب توجه طوری رفتار کنند که این قشر مظلوم از همین فضای نصف و نیمه مساعد هم محروم بشن
البته
این رو هم بگم که این نوع رفتارها منحصر به دوچرخه سواری نیست
چند روز پیش تکرار مسابقه لیگ بانوان رو که تلوزیون زورکی و ناخواسته قسمتیش رو پخش کردازنرم افزار تلوبیون دیدم
تنگی لباس بعضیشون که بهش تونیک میگن تعجب آمیز بود
باور کن اگر اونجا بودی احتمالا میتونستی دنده های بعضی بازیکنها رو هم بشمری !!!
من میگم آخه این بازیکنها از تنگی این تونیکی که پوشیدن عذاب نمیکشن؟
منطقشون بکش و خوشگلم کنه ؟؟؟
وقتی میگم بعضی بازیکنها منظورم فقط دخترهای 17-16 ساله نیستند طرف بازیکن تیم ملی و بالای سی سال بود !!!
از یک بازیکن نوجوون و جوون چه انتظاری میشه داشت وقتی بازیکن تیم ملی اینطور لباس میپوشه؟
نتیجه این مبشه که صدا و سیما به دلایلی از این دست ، مسابقات زنان رو عملا نادیده می گیره و با سمبل کاری و رفع تکلیف فقط قسمت بسیار ناچیزی از مسابقاتشون رو نشون می ده در حالی که مسابقات مردان رو چند برابر پوشش میده.
چند روز پیش ویدئویی دیدم که مربوط به شادی عجیب و غریب یک بازیکن خانوم آفریقایی بعد از برد مسابقه پینگ پنگ اش با یک زن محجبه بود
از بس بازیکنهای وطنی مثل مانکن لباس میپوشند دیدن اون خانوم محجبه با لباسهایی راحت و پوشیده بدون اینکه اجباری به اینکار داشته باشه خیلی به نظرم عجیب اومد
چرا ما انقدر اهل افراط و تفریطیم ؟
چرا به بقیه مردم دنیا شبیه نیستیم؟
سلام
با توجه به اینکه اخیراً یکی از آقایان فرموده بودند جانشان به لبشان رسیده است از دیدن دوچرخه سواری گروهی از هموطنان... خواستم بگم دوچرخه سواری هم برای سلامت فردی خوبه و هم اگر کمی بیشتر تداوم داشته باشد برای سلامت اجتماعی!
سلام
در داشتن فایده برای سلامت فردی - به شرط انتخاب زمان و مکان درست و اجتناب از خطرات بالقوه - که اصلا نمیشه شک کرد
من تا به حال در گروهی بزرگتر از دو نفر دوچرخه سواری نکردم ولی تاثیر کار گروهی در دادن اعتماد به نفس به شخص رو درک و تحسین میکنم
اما
اونچه که این مساله رو حساس کرده توع پوشش بعضی دوچرخه سوار هاست
از لحاظ تکنیکی به دوچرخه سوارها توصیه میشه که رنگ های روشن بپوشند تا بیشتر توسط راننده ماشینها دیده بشن و خطر تصادف کاهش پیدا کنه ولی علی رغم اینکه گروهی طوری لباس میپوشند که واقعا تشخیص مرد و زن بودن دوچرخه سوار نامشخصه گروهی دیگر طوری لباس میپوشند که انگار میخوان برند مهمونی
یعنی دیدن یک گروه مثلا 15 نفره از دوچرخه سواران خانم تفاوتی با دیدن یک فشن شو در قالب دوچرخه سواری نداره
تا حدی که شاعر در وصف اونها میفرماید :
همه شاد و خوشگل
همه رهزن دل
و به این ترتیب به نظر میرسه که آثار جانبی دوچرخه سواری بعضی ها از علت اصلی دوچرخه سواری پر رنگ تر شده و این دودش توی چشم همه میره
بسته به چار چوب اعتقادات هر شخص این مساله نقطه نظرات متفاوتی رو به دنبال داره
در شاخه ای که تبرج نهی شده واضحه که این کار مذمت بشه و در شاخه ای که تا ازدواج سفید هم پیش رفته پوشش جزو حریم شخصیه و به کسی مربوط نیست بقیه نظرات هم در بین این دو نظر قرار می گیرند
من به شخصه اگر چه این دسته های دوچرخه سوار رو به شکل یک دسته گل میبینم که هر شاخه ای از شاخه دیگر زیباتر و معطر تره
اما
ترجیح میدم برای به حاشیه کشیده نشدن این ورزش مفرح و عدم تشدید دید منفی به دوچرخه سواری خانومها پوشش و ظاهرشون رسمی تر و اداری تر باشه و چیتان پیتان شون رو بذارن برای وقتی که واقعا تشریف میبرن مهمونی یا عروسی
و الله اعلم.