79

همیشه فکر می کردم اطرافیانم رو خوب می شناسم

در واقع، مهارت شناخت آدمها یکی از اون مهارت هاییه که همزمان با بزرگ تر شدن یاد می گیریم

بعدها می فهمیم که همه مثل پدر و مادر یا برادر و خواهرمون نیستند

در دنیای بیرون از خانواده چیزی به اسم " بارش توجه و علاقه "  از آسمان نداریم

در محیط  خونواده  کافیه دستهات رو از هم وا کنی و سرت رو رو به آسمون بگیری تا زیر بارش توجه و محبت خونواده ات خیس بشی

ولی بیرون از خونواده  باید اولا ابر مناسب پیدا کنی

ثانیا با هواپیما مواد موثر رو داخل ابر بپاشی

و بعد منتظر بمونی که آیا چیزی خواهد بارید یا نه

 

اذیت ها

رها شدن ها  

بی توجهی ها

بی ارزش دونسته شدن ها

به ما یاد میده که ما در دید مردم چی هستیم و جایگاه ما کجاست

در رابطه با مردم یاد می گیریم که برای دست آوردن باید هزینه داد

وقتی کوچکیم  محبت و توجه رو بدون درخواست از خونواده می گیریم

اما در فرایند رشد  می فهمیم که محبت و توجه قیمتی داره که باید پرداخته شه

دوستی که به ما کادوی تولد داده انتظار داره در تولدش جبران کنیم

همسایه ای که ما رو به شام دعوت میکنه اگر دعوتش نکنیم دیگه ما رو دعوت نخواهد کرد

همکاری رو که در محل کار در طول روز بیش از بعضی از اعضا خونواده میبینیم  و ...

و

...

و دختر / پسری که ازش خوشمون میاد اگر براش چیزی نداشته باشیم علاقه متقابلی رو ابراز نمی کنه

در نهایت هم ازدواج چیزی جز شراکت داشته ها نیست

من اینکاره ام و تو اون کاره

این وضعیت زندگی وخونواده منه و اون وضعیت زندگی و خونوا ده ات

از تو و ظاهر و اخلاقت خوشم اومده و تو هم همینطور

پس بیا باقی زندگیمون رو با هم باشیم

خیلی از زندگی ها با سناریوی بالاست  که شکل می گیره

با واریانت ها و زیر شاخه های مختلف

ولی در اصل تبادل داشته ها و پذیرش طرف مقابل اساس اونه

چیزی به اسم دوست داشتن بدون علت مثل همونی که مادرامون به ما میدند  فقط به صرف اینکه بچه اشون هستیم

  در دنیای بیرون از خونواده  وجود خارجی نداره

اینجا هر چه هست ،  محبت ، احترام ، توجه ، خیرخواهی ، همیاری و کمک  و... معامله هست و داد و ستد

اینطوره  که ما به درک درستی از ارزش و اعتبارمون پیش کسانی که با ما معاشرند میرسیم

دیگه فکر نمی کنیم که همه اطرافیانمون ما رو دوست دارند و یا حاضرند برای ما کاری انجام بدند

می فهمیم که حد و حدود روابط ما با هر کسی تا کجاست

چند وقت پیش وام کوچکی   نصیبم شد که مبلغش به اندازه فقط چند ماه حقوقمون بود ولی  نیاز به یک ضامن داشت

دوست نداشتم به همکاران فعلیم رو بندازم

همه اشون وام های سنگینی گرفته اند ولی  باز هم تمایل به گرفتن وام دارند .

 بازپرداختشون هم اونقدر زیاده که گاهی  از پسش بر نمیان وکار به  نامه بانک می کشه  و بقیه ماجرا !!!!

حقیقتش میترسیدم ضامن همچین آدمهایی بشم

یاد همکاری افتادم که در بدو استخدام در سازمان بیش از سه سال در یک اتاق با هم بودیم

و خاطره ها داشتیم

دوران خوبی بود و با رفتن من از اون واحد خاطره خوبی از بودن در اون اتاق برام باقی مونده بود

محل کارفعلی  هر دوی ما در یک طبقه هست و هر روز سلام و علیکی هم داریم

شنیده بودم که ضامن یکی دو نفر شده و مشکلی برای ضامن بودن نداره

باهاش صحبت کردم و گفتم در ازای ضمانتش حاضرم وامی رو هم برای اون ضمانت کنم

اول من و منی کرد و بعد قبول کرد .

اما 

چند لحظه بعد باهام تماس گرفت و بدون هیچ علتی گفت که نمی تونه ضمانت رو انجام بده .

خیلی ناراحت شدم

مبلغ وام اونقد بالا نبود که ضمانت براش  مساله ساز باشه

در ضمن می دونستم ضامن کسانی شده که چهار پنج  تا وام خیلی سنگین از قبل دارند

در حال که من اصلا اون موقع هیچ وامی نداشتم

فهمیدن اینکه پیش اون حتی به اندازه این وام ناچیزهم اعتبار ندارم خیلی ناراحتم کرد .

داستان به سادگی این بود که من برای اون یه غریبه بودم !!!

اون وام رو نگرفتم

ولی هر بار که اون شخص رو میبینم ناراحت میشم که چرا در شناخت این آدم اشتباه کردم

ضامن بودن یا نبودن  حق اون بود

 میتونست قبول کنه  یا نه

ولی اینکه من خودم رو به اون نزدیک میدونستم  اشتباهی بود که خودم  مرتکب شدم

و بخاطرش خودم رو نمی بخشم  .

پ.ن 1:

به " بند باز"

بنویس دیگه بابا

کشتی تو ما رو !!!!

حتی اگه نوشته ات  در باره یکی از اون فیلمهای سیاه  هم باشه مشکلی نیست !!!!

پ.ن 2 :

همیشه دلم می خواست ببینم میوه این نخل های تزیینی چه جوریه

که تصادفا به این درخت  نخل پر میوه رسیدم .

بدم نمی اومد یه دونه ازمیوه هاش رو بکنم ببینم چه مزه ای داره

ولی وضعیت من عین همون شعر معروفه بود

" دست ما کوتاه و خرما بر نخیل "

درخته توی یه محوطه بسته بود  فقط اگر من یک طوطی عاشق میوه بودم می شد برم طرفش